Hokus pokus, czary mary - moc ironii przywołamy!

"Po pierwsze, kapitan zawsze idzie na dno razem ze statkiem. Po drugie (i może ważniejsze), że w dowolnej chwili kapitan może awansować pierwszego oficera na kapitana. Tak więc podczas morskich katastrof w Magrusie często można zobaczyć kapitana, który biegnie za pierwszym oficerem, by przekazać mu radosną wiadomość o awansie."

Uznajmy, że ta jakość kalkulatora to specjalnie, ok?

A oto humor w pigułce! :D

Będzie bez spojlerów – słowo!

Pierwsza część – Zły jednorożec – powalił mnie na kolana swoim humorem i ilością ironii. Czy ten tom był lepszy? Czy sprostał zadaniu? Przekonajcie się! :)

Tytuł: Puchaty Smok

Cykl: Zły jednorożec (tom 2)

Autor: Platte F. Clark

Wydawnictwo: CzyTam

Liczba stron: 383

Recenzja pierwszego tomu :) <-(klik)

Ciągle byłam przekonana, że ta okładka jest fioletowa xD Wiem, że jestem daltonistką – no ale ludzie! Paczka przyszła, otwieram ją i szok. Nie jestem pewna dlaczego sobie to ubzdurałam, tak mi po prostu pasowało xD

Stety niestety – jest czerwona, co w sumie mi się podoba :D

Okładkowy smok jest przesłodki! Wiem, smok powinien być straszny, przerażający – jak z koszmaru. No, ale powiedzcie: kto by pogardził takim słodziakiem jak Puszek z okładki? :D
No i jeszcze ta pianka! Przesłodkie! :D

Jak wiecie lub nie, po przeczytaniu pierwszego tomu, ten miał wysoko postawioną poprzeczkę.

W Puchatym Smoku poznajemy *werble w tle* tytułowego Puchatego Smoka!

Wytłumaczę Wam tu na czym polega bycie Puchatym Smokiem. Podobnie było napisane w książce, więc uwaga!

"Przyjaciele przychodzą i odchodzą - odezwał się Glenn u pasa Maxa. - Ale przeziębienie zawsze jest przy tobie jakieś trzy dni. Interesujące, prawda?

Smoki potrafią zmieniać się w ludzi - a wtedy pozbywają się swoich łusek. Kiedy znów chcą przybrać postać wielkiego gada, muszą znów 'ubrać' te łuski. Wiedzcie, że łuski smoka z zewnątrz są twarde i odporne na magię, miecze, sztylety i tak dalej. Jednak od środka są puchate.
Kiedy człowiek - bardzo nieogarnięty człowiek - czasem ubierze koszulę na lewą stronę ktoś tak w ogóle kiedyś zrobił, czy jestem sama?xD, to może ją najzwyczajniej w świecie odwrócić. U smoków sprawa jest bardziej skomplikowana. Kiedy takowy nieogarek ubierze łuski na odwrót - czyli puchem na zewnątrz - wydaje na siebie wyrok. Skoro smoki same w sobie są magiczne, to łuski(twarda strona) odbijają moc i kierują ją na samego smoka. Robi się on coraz mniejszy, traci moce. Nie może już latać, zionąć ogniem i staje się coraz mniejszy i mniejszy. No, oczywiście on nie może odwrócić łusek, bo jego moc odbija się od niego - taki martwy krąg.

Smutne trochę :|

"- A ja jestem Puszek - przedstawił się smok.

- Moment... Masz na inię Puszek? Puchaty Puszek?

Puszek się zjeżył.

- Zapewniam cię, że nikt się nie zastanawiał nad moim imieniem, kiedy spływałem z nieba, żeby palić zamki"

Zaczynamy książkę od posiłku z orkami. Posiłkiem rzecz jasna byli nasi bohaterowie. Puchaty Smok Puszek robił tam za poduszkę xD To mnie tak dobija!

Uwielbiam smoki, więc z marszu stał się moim ulubionym bohaterem - oraz najsłodszym smokiem w historii! :D

Jednak, wracając.

Jeśli ktoś się zastanawiał jak wygląda Magrus (Magiczna kraina po której podróżują nasi bohaterowie), to proszę!

"Siedem królestw Magrusu na mapie wygląda mniej więcej tak, jak masa pływająchych w zupie ziemniaków"

Główny bohater, Max. Jedyny potomek Maximiliana Sporazo - autora Księgi Nieskończonej Poznawalności. Jak już chyba wspominałam, Max nie jest tym super przystojniakiem - którym zawze jest główny bohater. Max jest... nooo. No gruby jest, no. W tym tomie wyjątkowo często mu to wypominają. Taki już jego los, niestety. Kodeks troszkę zbzikował i obraził się na Maxa, przez co chłopak nie może używać teraz magii. Dzięki temu, że Kodeks zachowuje się jak obrażona histeryczka dostajemy dwa razy więcej wrażeń :D

Cała historia opiera się na tym, że muszą odnieść Kodeks do Wierzy Maga, żeby się... no tak jakby zrestartował. Jednak! W Wierzy czeka na nich Rezoroom Przerażający. Ściga ich Księżniczka Jednorożec (Zły Jednorożec) i jej Mag Magar oraz kilka innych bohaterów, których poznacie podczas czytania :)

"- Zwyciężyliśmy? - zapytał jasnowłosy młodzieniec. Skupił wzrok na twarzy Sary. - I do tego ocaliliśmy piękną damę?

Sara zarumieniła się, a Max uznał natychmiast, że temu złotowłosemu rycerzowi lepiej za bardzo nie ufać."

Sara... no cóż, nie popisała się w tej części. W sumie była tam taką ozdobą. Niby przyczyniła się cosik - ale nieznaczny. Często mnie denerwowała, ciągle marudziła...

Za to Dirk mnie nie zawiódł :D Serio, uwielbiam gościa!

Chłopak cały czas wyobraża sobie, że ich życie to gra komputerowa. Ma różne teorie i dziwne pomysły. No wiecie, kiedy widzicie jak jakiś czarodziej pokazuje jak wielką ma moc - to każdy normalny człowiek zaczyna uciekać myśleć o ucieczce chociażby!

Ale niee. Dirk rzuca wtedy jakimś tekstem w stylu: "Ooo, on musi być Czarodziejem osiemdziesiątego poziomu - propsy gościu!" xD

Na prawdę, przy niektórych jego wypowiedziach, ze śmiechu, miałam łzy w oczach!

Zazwyczaj czytam w drodze do szkoły i z powrotem - ludzie wyglądali jakby ducha zobaczyli jak czytałam i nagle wybuchałam śmiechem - zapominając, że jestem w autobusie xD

"Każda epicka misja wymaga jakiegoś starego i mądrego gościa, który udziela rad i w ogóle. A czasem można od takiego dostać magiczny przedmiot albo coś takiego."

Dowiadujemy się w tej części czym różnią się magowie od czarodziejów. Ej, ja to tu opiszę i zamażę, a wy spróbujcie zgadnąć czym się różnią - nie czytając tego, co napisałam :D
Znaczy, później przeczytajcie, ale chcę wiedzieć o czym myśleliście xD

TU ZACZYNAM TŁUMACZYĆ: No więc magowie znają się bardzo dobrze na magii, mają szaty w gwiazdki i księżyce oraz takie fajne kapelutki. Oni są tymi dobrymi :D Za to czarodzieje są źli, nie pomagają innym. Liczy się dla nich tylko moc i pozycja społeczna. Urządzają między sobą walki aby podnieść się w hierarchii. Zgadliście? :D KONIEC :)

"Zgadza się, to mag - stwierdził Dirk, przyjrzawszy się uważnie. - I to dobry... Zło i motyle nie występują razem."

Książkę - porównując z poprzednią częścią - przeczytałam w trymigach. Akcja leciała jak z bicza strzelił - więc nie było mowy o nagłym przerwaniu czytania tylko mój przystanek autobusowy mnie do tego zmuszał xD. W tej części było więcej intrygi, pomysłowości - ironia i humor nadal na swoich miejscach! Naprawdę podziwiam autora, stworzył niesamowitą historię :D

Poza tym, no kto by wpadł na takie stworki jak złe jednorożce, puchate smoki, ogniste kocięta czy zombie-kaczki? O tych ostatnich jest dużo więcej niż w pierwszym tomie - cudo! :D

Jak przypatrzycie się temu gifowi u góry, to może jakość kalkulatora pozwoli wam dojrzeć właśnie zombie-kaczkę na tylnej części okładki Puchatego smoka - dolny, lewy róg :D
Ocena: 10/10! Innej opcji nie było :D

Nie mogę się doczekać, kiedy wyjdzie w Polsce ostatnia część - Miły ogr! ^^

Za książkę pięknie dziękuję wydawnictwu CzyTam! :)

IG: ameruja

Pozdrawiam serdecznie,

 do następnego :)

"- Chyba cię znam - oświadczył nagle sir Maron. Pochylił się w siodle i zmierzył Księżniczkę wzrokiem. - Nazywasz się Księżnczka i w Mor Luin jesteś poszukiwana za zbrodnie. Wyznaczono nagrodę za Twoją głowę.

Księżniczka dygnęła pięknie i wskazała leżącą na trawie pasterską laskę.

- Przypuszczam, że zechcesz to dodać do listy moich wykroczeń - powiedziała. - Nigdy nei potrafiłam zrezygnować z pasterskiej zapiekanki"