Jednorożec jakiego nie znasz!!

"Osoby naruszające prawa autorskie będą nie tylko ukarane z całą surowością prawa, ale też przywiązane do Drzewa Niedoli i lizane przez ogniste kocięta."

Tytuł: Zły jednorożec
Autor: Platte F. Clark

Cykl: Zły jednorożec (tom 1)

Wydawnictwo: CzyTam

Ilość stron: 427

Choć mam ochotę od razu przejść do fabuły - to nie będę wydziwiać i zacznę od oceny okładki.
Na głównym planie mamy Księżniczkę Niszczycielkę - czyli tytułowego Złego jednorożca. Jej ulubionymi zajęciami są polowania na Frobbity (małe stworzonka, które ufają wszystkim, są ciągle szczęśliwi i nic nie robią sobie z polowań Księżniczki). Nasz jednorożec kocha niszczyć, zabijać, torturować. No cóż, okładka idealnie oddaje ironię tej książki, np: brokat - kości. Na początku trochę denerwował mnie ten wielki napis "ZŁY" ale po jakimś czasie się do niego przyzwyczaiłam i stwierdzam, że bez niego byłoby tam jakoś tak biednie. Jednym słowem - okładka jest świetna :D
Ale! Nie mogę nie wspomnieć o tyle okładki, który jest przesłodki! Kojarzy mi się z taką bajką: Time To Adventure. Tam są różne królewny, królestwa jednorożce - ale mi się grafika kojarzy! :)

"W krainie ludzi, gdzie życie jest tak nudne, że miliony dzieciaków wysyłają na Tweetera wiadomości w rodzaju "jem śniadanie", "jest piątek" czy ":(", Max Spencer je hal autobusem do gimnazjum w Parkside i czytał książkę."

Jeśli chodzi o fabułę, to biorąc wszystko na logikę, możemy stwierdzić, że głupotą jest tworzenie książki na tak oklepany temat jakim są rogate konie jednorożce. Główny motyw - i fabuły i okładki - to, najzwyczajniej w świecie, ironia.

Jednorożec - morderca. 

Główny bohater - ciamajda. 

Dziewczyna - heros.

O co jednak naprawdę chodzi? Ano o to, że Kodeks Nieskończonej Poznawalności przepadł gdzieś w Techrusie (Krainie Ludzi - świat bez magii), ów książkę stworzył Maximilian Sporazo (Arcyczarownik). Aktualnie, Kodeks jest w posiadaniu człowieka o imieniu Max. Chłopak nie lubi biegać, jest cichy, nosi okulary, dobrze się uczy kujonek i ma tylko jednego aż jednego prawdziwego przyjaciela Dirka. Jak wszystkie dzieciaki boi się szkolnego chuligana Krakena.
Przez serię niefortunnych zdarzeń, główny bohater, Dirk, niedawno poznana Sara i niskiego osobnika, którego zwą Dwight, przenoszą się do przyszłości. Rządzą tam maszyny - a na niebie wisi cheeseburgerowy księżyc - niemożliwe? A jednak! Nie masz się gdzie zareklamować? Księżyc to całkiem spoko miejsce, gwarantuje! czego to ludzie nie wymyślą dla pieniędzy

"Dla Dirka dowolne stworzenie będące wampirem stawało się niesamowite - no, chyba że tym stworzeniem był jakiś zakochany chłopak, biegający po lesie bez koszuli"

Księżniczka Niszczycielka miała takie malutkie marzenie, aby zjeść kilku ludzi - dla przyjemności, bo dlaczego nie? :') Jednak przedostać się z Magrusu (Magicznej Krainy) do świata ludzi wcale nie jest tak łatwo jak się wydaje - nawet dla najpotężniejszego stworzenia jakim jest jednorożec jest to praktycznie niewykonalne! Jednak, Księżniczka weszła w układ z pewnym złym czarownikiem - który obiecał przenieść ją do Teksasu, do małego miasteczka w którym ludzie są pulchni, karmieni kukurydzą i są bardzo łatwi do schwytania - za to, że Księżniczka znajdzie i przyprowadzi do niego potomków Sporaza oraz, rzecz jasna, Kodeks. Za taką wyżerkę to chyba każdy by się zgodził XD

Jedni grają w golfa, inni śpiewają, 

a my podróżujemy wraz z krwiożerczym jednorożcem na podbój świata!

i wyżerkę w Teksasie XD

"W takim razie od razu przejdę do rzeczy. Nudzę się, a jedyne co mnie bawi, to polowanie, mordowanie i pożeranie."

Już czytając opis dowiadujemy się, że jakimś cudem Max przechytrzył Księżniczkę więc jej głównym celem stało się przerobienie go na "ludzki kebab" xDD nadal nie mogę z tego porównania :'D

Jeśli kogoś zainteresuje ciekawostka, to Księżniczka jest rozkapryszoną siedemnastolatką :')
A największą obrazą dla jednorożca, to nazwanie go koniem.

"- (...) Powiedziała mi, że trafiliśmy do takiej maszynowej przyszłości, i że jest ty taki jednorożec, który che mnie zabi.

- Tylko ciebie? - zapytał z nadzieją Dwight.

- No, nie... Myślę, że nas wszystkich - odparł Max. - Ale chyba mnie najpierw."

Niszczycielce towarzyszył (z góry opłacony, dlatego nie mogła się go pozbyć) mag imieniem Magar. Był bardzo uległy, cichy nie miał własnego zdania, a nawet jeśli miał to się nie odzywał. Księżniczka lubiła go o ile w ogóle go lubiła XD... tolerowała, tak to dużo lepsze określenie. Tolerowała go właśnie za to milczenie i potakiwanie. Często straszyła maga, że wymieni go na kogoś bardziej obeznanego z magią, a on mruczał wtedy pod nosem wyrazy współczucia dla jej kolejnego maga. Kiedy pytała go o zdanie na jakiś temat, zwykle dawał jej odpowiedź taką jaką chciała usłyszeć dla świętego spokoju XD.

Tak poza tym, Magar był przenośną wikipedią i wujkiem gugl google XD O cokolwiek pytała Niszczycielka, an znał odpowiedź przydałby się taki na sprawdzianach :')

Mogę jeszcze dodać kilka słów o tych przesłodkich - ale przygłupich - stworzonkach frobbitach!
Z tego co wiemy, frobbity nie są jakoś specjalnie smaczne. Małe, grubiutkie stworki z dużymi uszkami - zawsze wesołe, radujące się. Tutaj muszę rzucić cytatem, bo nie potrafię inaczej tego ująć XD "Zawsze uważano je za delikatny ludek, zarówno w sensie emocjonalnym, jak i w postaci pieczonej" no tak więc tego xDD

Mali hipisi, ciekawe stworzonka - nie powiem :')

"Tak, chłopaki, to jest to! Czujecie tę energię? A jeśli wszyscy zginiemy, to przecież krąg życia. Krąg życia."

Oprócz nich pojawiły się też zombie-kaczki! >.< Zgrozo! Boję się samych kaczek, a co dopiero takie zombi XD Ale wyobrażacie sobie jakiś taki horror, gdzie główni bohaterowie uciekają nie przed hordą żywych trupów, a stadkiem zombie-kaczek? xD Ja chętnie obejrzę coś w tym stylu, jak coś znacie to piszcie w komentarzach xDD
Gdyby kogoś interesowało przeżycie podczas prawdopodobnie nadchodzącej apokalipsy zombie-kaczek, to robią one "gwaauk" a nie to pospolite "kwak". Tak żebyście wiedzieli jak rozróżniać te potwory :')

"Potwory skradają się, czają, czyhają, nawet się rzucają. Ale nie umieją brykać - to jedno z fundamentalnych praw natury."

Myślicie że to koniec horroru? Ani mi się śni! Występują tu jeszcze frankensteinowskie pająki!! Kurna, pająków to ja się boję bardziej od kaczek nawet tych zombi :'). Te pająki jednak, nie są takimi zwyczajnymi okropieństwami na zbyt dużej ilości nóg, oooo nie! Są one wielkości talerza... TALERZA!! Wyobraźcie sobie takie paskudztwo w domu spotkać.... tfu, w domu to pół biedy! W lesie, kiedy będzie ciemno. O mam historyjkę.
Idziesz sobie do lasu na grzyby i czasem wpadasz w pajęczynę pomiędzy dwoma drzewami, prawda? To teraz wyobraź sobie, że wpadasz w taką pajęczynę pająka wielkości talerza. A ten potwór ląduje na twoim nosie na twojej twarzy (zapomniałam, że jest strasznie duży!). Przyjemnie? :''''''')

Bleh, no więc na grzybach mnie już nie zobaczycie XD

No, oczywiście pojawiły się smoki <3 A jak! W tej części nie odegrały zbyt wielkiej roli - ale drugi tom nazywa się "Puchaty smok" więc moje gady przejmą scenę! :D

"Jeśli ty i grakon wybieracie się na piknik, a zapomniałaś spakować jedzenia, to nie grakon wróci głodny."

Jeśli chodzi o samą fabułę, to książka mnie zaskoczyła. W sumie, to nie wiem na co liczyłam. Z jednaj strony na głupkowatą bajeczkę o jednorożcach wesoło skaczących po łąkach pełnych kwiatów, a z drugiej na krwawą rzeź- a tu takie zdziwienie!
Muszę przyznać, że humor w książce był na prawdę na poziomie, śmiałam się prawie ciągle co było dość kłopotliwe, w autobusach na przykład XD. Więc książka na pewno zasługuje na spore wyróżnienie już za samo zabawne, ironiczne przedstawienie świata i co niektórych ludzkich problemów - co po prostu, najzwyczajniej w świecie ubóstwiam!
Dodatkowo, bez problemu dało się rozróżnić momenty 'śmieszkowania' od tych pełnych napięcia, czy akcji. Strasznie wczułam się w tę książkę, nie mogłam się oderwać od czytania - jednak nauka zmuszała mnie do tego wręcz siłą.
Autor ma bardzo przyjemny styl pisania - dlatego czyta się szybko, a lektura jest bardzo przyjemna.
Rozdziały w książce są pisane na przemian - chodzi mi o to, że raz widzimy co dzieje się w Techrusie (świat ludzi) teraźniejszym, a innym razem przyszłym - tak samo jest z Magrusem. Nie mieszało mi się co, kiedy i gdzie się działo - za co biję pokłony :)
Niestety znalazłam kilka literówek - głównie w oczy rzuciło mi się, że ze dwa razy zamiast "być" było "był", ale to takie małe - nieważne :').

"Barbarzyńscy rodzice rzucać dzieci do jama węży dla zabawy. Ty myśleć, że skąd brać grzechotki?"

Pojawiło się całkiem sporo bohaterów - trudne imiona, zawiła historia, kocham takie rzeczy! A najlepiej jest kiedy pojawia się tyle nowych postaci, że aż tracę rachubę! :))
Muszę przyznać, że bohaterowie byli dość 'żywi' - znaczy nie mówię, że są martwi czy coś z tych rzeczy, nie! Rozumiem przez to, że są taki normalni - nieidealni. Max bywał denerwujący, Sara jeszcze bardziej, Dirk miał głupkowate pomysły.
Księżniczka mimo iż wydawała się być głupia i pusta to w wielu chwilach wykazała się jakąś tam ambicją - na niektóre jej pomysły bym nie wpadła. Miała taki inny sposób myślenia - trochę zbyt destrukcyjny, ale ciekawy :)) Uwielbiam tą Niszczycielkę, jej pomysły były często tak absurdalne, że wybuchałam niekontrolowanym śmiechem w najmniej oczekiwanych chwilach - a tu coś mi się na lekcji przypomniało, a to w autobusie XD.

"Zanim zdążyli się wyplątać i wstać, pan Jackson - wicedyrektor - rozdzielił tłum niczym Mojżesz wody Morza Czerwonego."

Ostatecznie stwierdzam, że kocham tę książkę!
Muszę przeczytać kontynuacje, ponieważ pierwsza część skończyła się w niezwykle intrygującym momencie i aż żal nie przeczytać dalej!
Ocena oczywiście 10/10! <3
Polecam każdemu, nikomu nie zaszkodzi taka dawka humoru! A mówiąc szczerze, to największa jaką do tej pory dostałam :DD

"Książka jest pierwszym tomem przezabawnej trylogii - starajcie się ją przeczytać, zanim odnajdzie was zombie-kaczka."

Za świetną książkę dziękuję wydawnictwu CzyTam! :)