A zombi ani widu ani słychu...

"Żeby umrzeć, trzeba najpierw być żywym."

Tytuł: Umarli czasu nie liczą
Autorka: Kim Harrison
Tłumaczenie: Joanna Nałęcz
Cykl: Madison Avery
Tom: 1
Wydawnictwo: Amber
Liczba stron: 268

"Zawsze jest wybór."

Książkę wypożyczyłam z biblioteki i zapomniałam zrobić jej jakieś ciekawe zdjęcie :')

Okładka jest. No jest jaka jest. Może i daleko jej do brzydoty tego białego wydania Darów Anioła (jeśli rozumiecie o czym mówię), ale mogłaby być lepsza.
Więc, co mnie podkusiło, aby przeczytać ów szkaradę?
No tytuł oczywiście :D

Bo wiecie, szczęśliwi czasu nie liczą... umarli też nie!

Luju, czarny humor xD

A oprócz wielce ciekawego tytułu oczarował mnie opis. Dobra, co ja kłamać będę. Nie czytałam opisu, nigdy wcześniej nawet o tej książce nie słyszałam - więc bladego pojęcia nie miałam o czym jest.

Rzuciłam tylko okiem na opis i wyhaczyłam takie słowa: "wygląda… jakby żyła" to wiecie, ogarnia mnie szaleństwo - bo to na pewno o zombi! Oj, jak ja się myliłam!

"Trudno dokonać wyboru, kiedy widzisz tylko jedną stronę medalu."

Książka nijak ma się do zombi, bo jest o postaciach na wzór aniołów - a dokładniej Mrocznych Żniwiarzy i Żniwiarzy Jasności - czy jakkolwiek inaczej się oni nazywali.
No, powiem szczerze, że jednak liczyłam na zombi.

Nie zawiodłam się tak bardzo jak na "Po apokalipsie" :)

Całą historię zapoczątkowało opowiadanie autorki "Madison Avery i żniwiarz ciemności", które znajdziecie w zbiorze opowiadań "Bale maturalne z piekła". Nie czytałam tych opowiadań, jednak w żaden sposób nie utrudniło mi to czytania :)

"Milusio. Jestem swojska. Jak para starych skarpetek."

Sama książka opowiada o nastoletniej Madison, która nie należy do grzecznych dziewczyn. Mówi co jej się podoba, robi co jej się podoba - ma włosy z fioletowymi końcówkami i ubiera się co najmniej dziwnie. Jej bal maturalny na pewno nie był idealny - patrząc głównie na to, że tamtego dnia umarła. Mroczny Żniwiarz, który swoją drogą okazał się kompletnym idiotą, zabił Madison i chciał porwać jej ciało i duszę, no ale jak to bywa na tym świecie - nijak mu to wyszło. Dziewczyna średnio wiedząc co robi, zabrała mu magiczny amulet, dzięki któremu jest zawieszona pomiędzy życiem a śmiercią. Niby chodzi, mówi, oddycha - ale jednak nie żyje.
Oczywiście, przed Mrocznym miał ją uratować Żniwiarz Jasności, który a jak! był super-hiper-mega przystojny! No, taak. Ale przecież Madison nie żyje, więc piękniś średnio się sprawdził w robocie.

"Spotkanie ze śmiercią nie jest czymś, z czego łatwo się otrząsnąć."

Wiecie co najbardziej rozśmieszyło mnie w tej książce?
Fakt, że już na drugiej stronie książki, główna bohaterka stwierdziła, że Mroczy mimo wszystko był bardzo przystojny i gdyby nie fakt, że ją zabił, z chęcią by się z nim umówiła xD

Ryczałam jak bóbr ze śmiechu, już na samym początku xDD

Główna bohaterka odkryciem roku nie będzie, ponieważ najzwyczajniej w świecie mnie denerwowała. Jednak, mogę przyznać książce nagrodę za najbardziej nieszkodliwego złego bohatera!

Jej stróż i Żniwiarz też nie mięli jakoś szczególnie ciekawych charakterów, ale miło czytało się tę książkę.

Chyba nawet nie mam co o niej pisać, ponieważ po prostu miło mi się ją czytała - a była stosunkowo cienka i napisana przystępny językiem. Było to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i uważam je za udane.

"Tyle jest różnych religii [...] A tylko jedno miejsce odpoczynku."

Oczywiście, mówię od razu! Nie spodziewajcie się po tej książce fajerwerków!

Nie ma tu krwawej historii, zawiłego wątku miłosnego czy nawet bohaterów, których nigdy nie zapomnimy. Jest to raczej historia na jeden, dwa jesienne wieczory. Kiedy nie ma się co czytać lub cierpimy kaca książkowego, to książka jest idealna - ponieważ nie będzie nam w głowie długo siedziała.

Aj, naczytałam się tyle złych opinii o tej książce, a mi się w sumie podobała xD
Nie chcę Wam więc przysięgać, że będziecie wniebowzięci, ale nie powinniście również żałować :)

Daję książce 7/10, ponieważ naprawdę nie była taka zła :D

"Wszystko ma swoją drugą stronę, przeciwwagę."

Ogólnie, mogę powiedzieć jeszcze, że książka, a dokładniej tytuł, strasznie kojarzy mi się z jednym obozem harcerskim, ponieważ przed drzwiami łazienki, na betonie, jakiś ktoś wydrapał tekst "A kto umarł, ten nie żyje". A ja, taki śmieszek, wmawiałam wszystkim, że tam straszy xD

A, no i lepszą historią jest to, że poleciałam oddać tę książkę do biblioteki, zadowolona i wszystko. W głowie mam już plan co kiedy przeczytam. Odkładam książki na blat do pani i na złamanie karku lecę przetrząsać regały z fantastyką w poszukiwaniach drugiego tomu "Umarłych...". Nie ma!

Idę do lady do pani bibliotekarki i pytam się, czy da mi znać, kiedy ktoś odda drugi tom, a pani mi na to, że drugiego tomu nie mają, ale jakbym chciała - może mi dać trzeci xD No dzięki, prze pani xD

Tak więc, do następnego :)