Baśniobór

"Mądrzy ludzie uczą się na własnych błędach. Ale ci naprawdę bystrzy uczą się na cudzych"

Źródło

Dobra, jak to się w ogóle zaczęło z "Baśnioborem"... może wiecie albo nie, ale to właśnie dzięki książkom z cyklu Baśniobór, pokochałam czytać.

Pierwszą część kupiła mi mama, a moje 'czytanie', polegało na przeczytaniu dwóch/trzech kartek dziennie jak ja się za to nienawidzę, to nie możecie sobie wyobrazić. I nie to, że strony są jakieś wyjątkowo ogromne czy coś. Po prostu czytanie to była istna katorga!
"Jak można godzinami gapić się na literki i nie zwariować" - to był mój stały tekst, kiedy widziałam mamę lub babcię z książkami. Był jeszcze mój drugi, ulubiony tekst "Coooo? Znów kupiłaś książkę? Nie lepiej wydać pieniądze na coś pożytecznego?".

Tak czy siak, czytałam tę książkę prawie rok :')

Więcej grzechów nie pamiętam. 

Baśniobór

Autor: Brandon Mull
Tłumaczenie: Rafał Lisowski

Wydawnictwo: W.A.B

Cykl: Baśniobór (tom 1)

Następny tom: Gwiazda wieczorna wschodzi

Liczba stron: 342

"Żadna znana mi mitologia czy religia nie daje odpowiedzi na wszystkie pytania. Większość wyznań opiera się na prawdach, ale skażonych ludzką filozofią i wyobraźnią."

Okładka

Cudo , no po prostu cudo :D chociaż postaraj się brzmieć ambitnie...

Na pierwszym planie jest wariatka staruszka głaszcząca sznur niczym szczeniaczka trzymająca w rękach supeł zawiązany na długim sznurze. Kobieta ma splątane włosy, lub dredy i ubrana jest w łachmany. Wokół niej biegają szczury - czy tylko ja zawsze chciałam mieć szczura? XD - staruszka siedzi na stary, popękanym pniu. Widzimy ją przez otwarte, bądź wyrwane z zawiasów, drzwi starej chaty. W pobliżu latają wróżki, które są nieodłączną częścią tych książek :D

O czym jest ten mój niesamowity "Baśniobór"?
No więc, główni bohaterowie są rodzeństwem Kendra i jej młodszy brat Seth.
Za sprawą pewnego niewygodnego wydarzenia mianowicie pogrzebu dzieciaki zostają wysłane do dziadków Sorensonów. Mieszkają oni na kompletnym odludziu, nie kontaktują się z nikim, a widzieli się z wnukami trzy razy na krzyż też wyprowadzę się na odludzie, będę miała dom zarośnięty bluszczem, a w Halloween będę robiła za czarownicę XD. Tak czy siak, dzieciaki nieszczególnie chciały odwiedzać takich odludków, jednak nie miały wyjścia. Na ich nieszczęście babcia Ruth wyjechała do schorowanej ciotki, więc rodzeństwo jest skazane na towarzystwo dziadka.
Dale jest krewniakiem babci i pomaga w różnych pracach przy zwierzętach, czy ogrodzie. Kolejną osobą jaką poznajemy jest przesympatyczna Lena, czyli gosposia.

"- Zło lubi ciemność.

- Dlaczego?- spytał Seth.(...)

- Bo zło lubi się kryć."

Dzieciaki mają zamieszkać na poddaszu, mają tam wspólny pokój, jakieś zabawki i... klatkę z kurą. Nie żartuję. Dziadek chciał, aby Kendra i Seth opiekowali się kurą pod nieobecność babci, ponieważ to ona sprawuje pieczę nad zwierzakiem.
Jednym z bzikowatych zakazów dziadka jest zakaz wstępu do lasu - który jest za domem nie pamiętam dokładnie, ale było to jakieś 200 metrów za domem.
Co mogę powiedzieć o głównych bohaterach?

Seth. Nigdy nie myślał co robi, miał wszystko gdzieś, liczyła się zabawa. W jego słowniku nie istniały słowa takie jak: niemożliwe, kara, głupie zachowanie czy jakieś mocne obelgi.
Takie dziecko szczęścia. Poszedł do lasu oczywiście olał zakaz dziadka i idąc tak w końcu znalazł dziwną chatkę Jaś i Małgosia też znaleźli w lesie chatkę i wszyscy wiemy kogo tam spotkali. Nasz chojrak Seth oczywiście wlazł do tajemniczego domku i kogo spotkał? Kota w butach? Starszą panią z okładki! Chłopak niestety nie został na herbatkę i ciasteczko, bo spierniczał do domu - takiego miał stracha.

"- Zostańcie chwilkę - zaproponowała Muriel.

- Nie, dziękujemy - odparł dziadek.

- Proszę bardzo. Wzgardźcie moją gościnnością. Kendro, miło cię było poznać, życzę ci mniej szczęścia, niż na to zasługujesz. Dale, jesteś tak niemy jak twój brat i prawie równie blady. Seth, proszę, postaraj się o kolejny wypadek. Stan, jesteś głupszy od orangutana, niech ci Bozia da zdrowie. Przyjdźcie znów w gości!"

Kendra. Ugh, jak ona mnie denerwowała! Kendra jest schludna, grzeczna, posłuszna jak pies. Kiedy Seth prosił ją o dochowanie tajemnicy, to dziewczyna musiała wszystko wypaplać - bo jest grzeczna i nie kłamie to dlaczego zgodziłaś się siedzieć cicho?! nie raz miałam ochotę ją udusić. Wszystko miała przemyślane, nic nie mogło jej zaskoczyć. Pewnego dnia znalazła Dziennik Tajemnic. Był niezapisany, tylko na jednej stronie małym druczkiem zapisano aż dwa słowa: "Wypij mleko".
Pff, dlaczego nie? Każdy zaufałby takiemu dziennikowi!
Dale zostawiał blachę z mlekiem koło płotu na podwórku, podobno motyle i ważki lubiły je pić, dlatego w ogrodzie było ich pełno.
Kendra najpierw namówiła brata żeby spróbował no wiecie, jak ktoś ma zginąć to on, nie ja, lecz po chwili i ona spróbowała. I nagle bam! Zamiast motyli i ważek widzą... wróżki! może to mleko im zaszkodziło, narkotyk czy coś?
I tym oto pięknym akcentem dowiadujemy się o istnieniu magicznych istot, które mieszkają w rezerwacie... zwanym Baśnioborem! A opiekunami Baśnioboru są dziadkowie Sorenson.

"Satyrowie wiodą frywolny żywot. Są kwintesencją fałszywych przyjaciół."

Jednymi z moich ulubionych magicznych stworzeń, byli satyrowie! wiecie, od pasa w górę człowiek, a nogi kozła! Nowel i Doren uwielbiają oglądać telewizję mają telewizor na baterie, grają w tenisa mają świetne poczucie humoru :D

Wszyscy byliby szczęśliwi, gdyby Seth wszystkiego nie zniszczył złe istoty nie wdarły się do domu dziadków. Co się stało? Przeczytajcie i dowiedzcie się sami!

"- Wczoraj nasz dziadek został porwany- powiedziała Kendra.

- Jak to? Na kawałki?- zdziwił się kozioł.

- Ona ma na myśli, że go uprowadzono- wyjaśnił Doren. (...)

- Jakieś stworzenia wdarły się do domu. Zabrały dziadka i naszą gosposię.

- A Dale'a nie?- spytał Doren.

- Chyba nie - odrzekł Seth. (...)

- Biedaczysko. Nigdy nie był zbyt lubiany.

- Ma kiepskie poczucie humoru. I za dużo milczy."

Uwielbiam Seth'a, jednak mój ulubiony bohater pojawia się dopiero w trzeciej części :]
Każdy rozdział rozpoczyna obrazek ich domu, o taki -->

Uwielbiam te książki, choć początek to flaki z olejem. Później zaczyna się dziać!
Książkę z czystym sumieniem mogę polecić młodszym czytelnikom, ale starszym też nie zaszkodzi - humor w tej książce dotrze do każdego :D
Książkę ocieniam na 9/10 (pewnie lekko wygórowana ocena, jednak kocham te książki całym sercem!).

POZA TYM, WCZORAJ POJAWIŁ SIĘ KOLEJNY POST Z CYKLU "CO CZTERY GŁOWY TO NIE JEDNA"! DUŻE POLE DO POPISU, BO TYM RAZEM OKŁADKOWO!

OTO LINK (klik)-->NIE OCENIAJ KSIĄŻKI PO OKŁADCE<--(klik) DAJCIE ZNAĆ W KOMENTARZACH CO WY SĄDZICIE NA TEN TEMAT :)